Çocuk Öksüz Ufacık Şiiri - Zekeriya Yıldız

Çocuk öksüz ufacık…
Ölümün ne demek olduğunu anlamadan: “artık annesini bir daha hiç göremeyecek, dokunamayacak, naz edemeyecek olmak…”

Çocuk öksüz ufacık:
Ne vakit şehre çökse karanlık,

Başlar zifiri kocaman kederi,
Bakınır korkuyla sulu gözleri.

Ne olur ağlama bu gece…
Bak kuş şarkı söyler hece hece…

Deme bir daha olmazsa gece…
Ağlama çocuk...
Ağlama...

Güneş yine gelecek seherle,
'Serçe'n olacak pencerende.

Yetim, öksüz, çocuk unutur,
Diğer işlerin hiç önemi yoktur.