Çocuk Nezahat Şiiri - Mustafa Cengiz

Gökyüzü kar taneleriyle kaplandı
Her bir tanesi sanki bir lügat
Ve yeryüzü bu lügatlarla kucaklaştı
Bu kar tanelerinden bir tanesiydi Nezahat.

Gözleri yağmur damlası kirpikleri ise birer ok
Sorunlarıyla içiçe şakacı ve rahat
Sorarım kendime sevgilisi var mı galiba yok
Bir ara tembel kız diyordum asıl ismi Nezahat.

Yarınlara ümitle bakıyor bu çocuk kız
Sevgi ve özlem dolu beklediği hayat
Müzik öğretmeni olacakmış şimdi fabrikada işçi kız
Gülünce gamzeleriyle güzelleşiyor çocuk Nezahat.

Ne ilk aşkımdı ne de sonuncusu oldu
Ben üzüntülü ve karamsar o ise hayat doluydu
Kokusu geliyor ta uzaklardan belki saçları dalgalanıyordu
Belki de kolonya şişesini dökmüştü çocuk Nezahat.

Hayalimdeki sevgiliyi arıyorum hala bulamadım
Bazende bulmaktan korkuyorum düşünsene bu ne tezat
Her nefesimde aşkı soluyorum aşkımın nefesiyle buğulandım
Dünyanın adı var biliyorum lakin tadı yok Nezahat.

1993