Çocuk Muyum? Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

Sıkça, sarı, mavi, dalında yeşilin.
Bulutsa uzak,
Ufuksa imkânsız bir sınır uzantısı.
Ayla’nın aşkı,
Arnavut kaldırımsız, sıra sıra sokağımın kasveti.
Elimdeyse, isminin ilk ve son harfi,
Ayla’nın elleri.

Aydınlık döndü mü ham zeytin rengine,
Rakı beyazında aydınlattım dünü, bugünü, yarını,

Sokağımın kasveti,
Kırık mermer parçası babamın yıktığı.
O günden bu güne tahtalı, her bir köşede.
Uzaksa, ben istediğim içindir çocukluk anılarım.
Yüzümü çok kızarttın be paşam.

Böyle bir adamdım işte.
Sevdiğim pantolonumun telden çalındığı günü hiç unutmam.
Unutamadım ormanı yakılmış,
Sınırı belli hisse tapulu duvarımda komando günlerimi.
İki dal arası salıncaklarda çok yalvarttım “abi” diyenleri!
Ah be Eyüp’üm!