Çocuk Masalı Şiiri - Sığladan Esen Kadın

Kafamın içinde bir anı gibi
Her dokunmak istediğimde kaybolan
Her bağırmak istediğimde
Bir rüyada olduğumu anladığım
Annelerin sonunu okumadığı
Kısa bir çocuk masalıyım.

Zihnime kazıdığım yüzün tozlarını aldığımda
Toza dönüşen olduğumu fark ettim
Döndü dünya bu sefer yukardan aşşağıya
Düştüm raflardan çatırdayan ahşaplara
Küçük bir çocuk tuttu beni baktı resimlerime
Gözleri parlak ve yanakları pembe
Kıvırcık saçları dökülmüştü alnına.
Teni ipek gibi gezindi sayfalarımda
Kırmızı dudakları aralandı.
Annesi geldi ,okumadı sonumu
Kapandı kapağım düştüm tekrar ahşapa.

Sayfalarım hiç bu kadar kağıt değildi
Yazılarım hiç bu kadar siyah
Kelimelerim hiç bu kadar anlamsız
Ve hiç bu kadar kayıp değildi
İlk defa okundu son harfim
Ellerinde ve dudaklarında
Baştan okumanı çok isterdim
Ama susmak geldi.
O zaman buldum ve kaybettim kendimi
Anladım bu sefer ben neyim
Annelerin sonunu okumadığı
Kısa bir çocuk masalıyım.