İki küçük çocuktuk seninle,
Top oynar, koşuşurduk sokaklarda.
Bir de evciliklerimiz vardı.
Ben gelin olurdum sen de damat
Önce çer çöpten, annemin yazmalarından aşırırdık.
Evi kurar evciliğe başlardık.
Ben başımda annem kokan duvağımla
yavaş yavaş yürürdüm sana
Sen de gazete parçasından kıravatınla
olurdun damat.
Ve heyecanla gelirdin yanıma.
Kendi nikahımızı kendimiz kıymıştık.
Sonra birden, ellerimize sürmediğimiz kına aklımıza gelirdi.
Kınamız taze ceviz kabuğuydu.
Sen benim elime, ben senin eline
Sürerdik gözlerimizin içi güle güle.
Nikah faslı bitmiş, artık evciliklenmiştik.
Artık sen kocaman bir adamcık olmuş,
çalışıyordun.
Eve ekmek getiriyordun, mahsusçuktan.
Ben de hanım hanımcık bir ev kadını.
Tahtadan çocuğumuza bakıyordum.
Sonra bir gün geldi,
Sen beni, ben seni
Sevmez olduk birbirimizi.
Kavgalar dövüşlerle kırdık kalplerimizi.
Bozduk evcilik oyunumuzu.
Bunların hepsini, bunların hepsini
Nasıl da sığdırırdık iki saatin içine.
Sonra zaman geldi
İkimiz de birer yetişkin olduk
Artık evcilikler yoktu.
Arkadaştık sözde
Ama ben sana hep içten içe âşıkken
Biliyordun.
Sen de bunun farkındaydın
Ama inat değil mi?
Gözün hep başkalarındaydı.
Eriyordum karşında çaresizce.
Hiç ama hiç açılamıyordum.
Kendi yalnızlığında boğulmuş benliğimle.
Kayıt Tarihi : 10.12.2012 22:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insanın çocukluğuna dair nostaljik anıları vardır.
![Güneş Dündar](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/10/cocuk-masali-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!