Çocuk(mâni) Şiiri - Hasan Kambay

Çocuklar günü imiş
Mutluluk fani imiş
Açlıktan sefaletten,
Gözyaşı gani imiş

Oyun oynamak varken
Korkuyu tattın erken
Piskolojin bozuldu
Kötülük kol gezerken

Çilelere alıştın
Yeri geldi çalıştın
Bu küçücük yaşında,
Ne dertlere bulaştın

Günahsız olan sendin
Aç, açık kalan sendin
Yazık ki; savaşlarda,
Baharda solan sendin

Bir çok yetim neden var?
Sokağı yurt eden var
Göçlerde kıyılara,
Vuran onca beden var

Yüzünde çiçek açsa
Sevgi ve neşe saçsa
Zalimden zülümlerden
Bilemez nasıl kaçsa

Sevgi dolu yüreği
Mutlu olmak ereği
Yüzlerini güldürmek
Insanlığın gereği

Utancı silmek gerek
Adalet bulmak gerek
Bütün çocuklar için,
Bir bütün olmak gerek

Sen masum zülme açık
Ne çok var zalim, kaçık
Kimler düşünür seni?
Dünya kör, sağır! Çocuk