Çocuk kalmak Şiiri - Dağlar Özügüç

Umutlarımıza kırmızı güller taktık
Unutmamak için günahlarımızı
Kendi ellerimizle kazdık mezarlarımızı
Sonunda öğrendik her insanın içinde
Bilmediğimiz bir başkalarının varlığını
Tanıdıkça daha iyi anladık rüyaların kısalığını
Bu uğurda dalıp gidenler çok oldu
Kapıldılar menfaatin derin gündemine
Yükseldi kibirler kartal kanadına oturdu
Bir çokları da egolarının girdabında boğuldu
Ne olurdu sanki biraz katlanıp çok inansaydık
İnsanlara biraz daha dürüst olsaydık
Umudumuz baki ömür ise çok kısadır
Artık selam zamanı hüküm kesindir
Sabır güçlü insanın gönül kıblesidir
Ne zaman imkansızlaşırsa şartlar
O zaman ortaya çıkar gerçek dostluklar
Masumiyet için sevgi için ne olurdu?
Hiç büyümesek çocuk kalsaydık
Düşüp yalnızca dizlerimiz yaralasaydık