küçükken bir misketimiz kaybolduğunda
birini daha o yöne doğru atardık
ve ikisini birden bulacağımızı sanırdık
yıllar sonra anladım ki
insanlar hiç büyümüyorlar
birini kaybedince
onu bir başkasında bulacaklarını sanıyorlar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta