küçükken bir misketimiz kaybolduğunda
birini daha o yöne doğru atardık
ve ikisini birden bulacağımızı sanırdık
yıllar sonra anladım ki
insanlar hiç büyümüyorlar
birini kaybedince
onu bir başkasında bulacaklarını sanıyorlar
oysa kaybedilen asla bir başkasında bulunmayacaktır
ve insan sevdikçe çocuklaşacaktır
korktukça da
nefret ettikçe de
yaşlandıkça da...
Kayıt Tarihi : 16.2.2011 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!