Adam yerine koymuyorsun diye
Kızmıyorum sana, korkma
Ben de biliyorum adam olamadım
Çocuk kaldım
Herkesin adımları büyürken
Benimkiler küçük kaldı
Bu hayat denen koşuda
Ritim tutamadım, geri kaldım
Onların oyuncakları büyüdü
Arabaları hızlandı
Benimse en değerli oyuncaklarım
Hep en basit olanlardı
İnsanlar mal yığarlarken
Ben dostluklar biriktirdim
Ya o dostlar dönüp giderse
Sermayesiz kalır, biterim
Bu oyunda cesur olamadım
Yapamadım en ufak hile
Hayatta hiç risk alamadım
Sevmek için olsa bile
Açamadan kuruyan tomurcuktum
Olgunlaşamadan ihtiyarladım
Bir eşik vardı, onu atlayamadım
Hayatta yenik kaldım
Kayıt Tarihi : 23.5.2011 06:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!