Dünyanın en büyük çocuk kalbi bendedir
En zarif, en muhteşem
Kaldırıp da uzun parmaklarımı
Belirli belirsiz nice aralıklarla
Çıkarırım üst kata nefessiz
Eğilirse de bina eğilsin
Göz yaşlarım ıslatıyor çünkü
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla