Çocuk kalayım anne Şiiri - Suzi Ayyıldız

Çocuk Kalayım Üzmeyeceğim
Annem

Çocukluğum, ah! çocukluğum.. Dertsiz, gamsız çocukluğum

Yine çocuk olmak istiyorum Koşmak, oynamak
En önemlisi annemin dizine yatıp doyasıya ağlamak
Gülmek istiyorum annem Çocukluğumda olduğu gibi katıla, katıla, karnım ağrıyana kadar gülmek.
Denedim gülmeyi çocukluğumdaki gibi olmuyor annem...
Dudaklarım bana ihanet ediyor Yarım bırakıyor gülüşlerimi

Ne kaldı bak eskiden bana Baktım, anılarımı sakladığım her yere. .
Kos kacaman bir boşluk her yerde Şimdi canım yanıyor annem...

Yanımda kimse yok ne sen, ne çocukluğum, ne gülüşüm
Yok hiç biri, yok annem..

Kocaman hayallerim vardı hatırlarmısın
Büyümek isterdim biran evvel

Ne büyük bir hatayımış
Hep çocuk kalsaydım
Senin dizinin dibinde

Söz yaramazlıkta yapmazdım
Ne vişne ağacına tırmanır,
nede komşunun oğlunu döverdim..
Annem hiç üzmezdim seni..
İnan yerdim pişirdiğin her yemeği
Söz, çok oynamazdım dışarıda
Sen çağırdımmmı gelirdim
anında
Girmezdim çamurlu ayaklarımla içeri İnan bana
Çocuk olayım annem..
Sar yine beni kollarına
Al içimdeki bu acıyı, al annem

Ağlamayayım bir daha kimseler üzmesin beni.
Canım yanmasın böyle,
Yine yatayım dizlerine, okşa saçlarımı
Güzel kızım de bana
Söz annem üzmeyeceğim seni Yeterki çocuk olayım yine eskisi gibi...

Suzi