Çocuk istismarı, bir çocuğa bir yetişkin tarafından fiziksel ya da psikolojik olarak kötü davranılmasıdır. En çokta aile içerisinde görülür. Herkes anne ve baba olamaz. İstismarlara ve ihmallere karşı toplumca karşı çıkmalıyız. Bu hepimizin insanlık görevidir. Mağdur çocuklar, suça sürüklenen çocuklar, kayıp çocuklar, sokaklarda çalıştırılan, dilendirilen ve madde bağımlısı olan çocuklar.... İşte bu gibi suçlarda suç önleme ve denetleme çalışmaları hakkıyla yapılsaydı bugünkü acı haberleri duymaz ve yaşamazdık. Fiziksel şiddet, cinsel şiddet, duygusal istismar ve ihmal gibi kötü muamelelere karşı ilk önlem aile içinde sevgi ve güven bağlarının kuvvetlendirilmesiyle alınmalıdır. Çocukları korkutmak yerine doğru davranış modellerini öğretmek en uygun yoldur.
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
