Ey çocuk; ömrümün eşsiz meyvesi,
Sen doğarken ben de doğdum yeniden.
Hâlâ kulağımda ağlama sesi,
Bir hatıra kaldı olduğun günden.
Tükendi çileler, bitti yoksulluk,
Seni kucağıma aldığım günde.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta