Çocuk Heyecanı Kalbim Şiiri - Şeyda Bozkurt

Çocuk heyecanı kalbim, içimden sen geliyorsun
Kalbimdeki her ritim seni haykırıyor
Okul sıralarına adını yazmadım
Ben seni şiirlerime sakladım
Ama seninle aynı sırada iki yabancı da oldum
Seninle aynı bahçede yürüdüm
Okulun, her köşesinde sırasında sen!
Çünkü ben seni hep kalbimde taşıdım

Çocuk heyecanı kalbim,
İlk seninle bindim vapura, martılara simit attım
Denizin mavisi seninle daha güzel,
Güneş bırakmadı peşimi
İçimde sana sürgün olan bir aşk var
Bir kere elini tutmak istedim,
Ürkekliğimden dokunamadım sana
Bir kere birine kızıp duvarı yumruklamıştın,
Sadece o zaman elindeki kızarıklığa dokundum
Parmak ucumla dokundum, o an bile bana çok şey kattı
İçimdeki o hisleri kat kat katladı varlığın

Çocuk heyecanı kalbim,
Senin bakışlarında kayboldum ben
Seni her gördüğümde içim titrerdi
Kalbim solumdan fırlayacak gibi olurdu
Soluğum sensiz içimde kalırdı
Elim ayağıma dolanırdı
Okul yolum huzur yolum olurdu
Diyemedim bunları sana
Anlatamadım, utandım gurur yaşımdan utandım!

Dilim lal oldu, gitme diyemedim ben sana
Oysa kal demek ne kolaydı, hem gidene dur denmez ki
O zaten yolu yarılamıştır düşüncesinde,
Gurur yaşımda el vermedi, ben diyemedim
Sen durmadın gittin zamanı gelince
Ardında kalan bendim
Çocuk heyecanı kalbimi de arkanda bıraktın ve gittin