tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Ne kadar kalabalık olsa da yıldızlar
Ay; yalnızlığının farkına varacaktı
Çok sürdürtmeyecekti saltanatını gecenin
Karanlığı kötülüğe eş
Aydınlığı da güneş yapacaktı
Yeniden kuyruk takacaktı
Uçurtmasına
Mutsuzluğun mutluluğa, mutsuzların mutlulara
Karışamadığı gibi
Gün de geceye karışmayaktı
Her günün ardında gün
Yenilese de soyunu
Kimse bilemeyecekti gölgesinin boyunu
Her batan günde çocuk
Vicdan perdesiyle kapatacaktı oyunu
Yani
Tanrı isterse
Çocuk
Çocuk isterse
Tanrı olacaktı
Lâkin
Büyüyünce çocuk
Lâkin büyüyünce
Kıyamet kopacaktı.....
bir solukta okudum,
ardından şiirin büyüsünde dalıp gittim,
öylesine etkileyici ki!
efendim güçlü kaleminize sağlık,
en sevdiğim şiirler listesine bir şiir daha eklemenin güzelliğini yaşıyorum şu an...
duyguları alt,üst yapan bir çalışma,
iyi ki varsınız!
saygılarımla...
Bilinç ışıyınca oluyor ne oluyorsa.Oysa Yarım dünya insanız yer kürede.Bir de ay yıldızımızdaki ulus oluşu kavrayabilsek.Beynimizdeki çiviyi oynattınız. Sağ olnuz.
..........ve kıyamet koptu,
ne çocuk ne de tanrı istedi,
görünce kirlendiğini dünyanın,
görünce kirlendiğini insanların,
ne büyümek istedi nede tanrı olmak,
sadece yaşadığı sürece adam gibi yaşamak...
güzeldi ilham verdi satır doğdu.....
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta