Eriyen zamanın sözcüklere dönüşmüş ışığı karanlıkda kaldı.
Özgürlüğü hak eden kelebek kadar yol kat edemedik.
Belki de sol yanınızda bir çocuk gülüşü kalacaktı.
Gülüşü cennet kokan çocuklarla
Duyusal körelmeler çoğaldıkça,
İnsanlık yok oldu.
Nerde kaldı insanlık.
Şemsiye yapımcıları
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan
Devamını Oku
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan




İnsanlık mı?
O, "kör kuyuda" şimdi!
Kendi kazdığı...
Tebrikler Gülay Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta