Eriyen zamanın sözcüklere dönüşmüş ışığı karanlıkda kaldı.
Özgürlüğü hak eden kelebek kadar yol kat edemedik.
Belkide sol yanınızda bir çocuk gülüşü kalacaktı
Gülüşü cennet kokan çocuklarla
Duyusal körelmeler çoğaldıkça,
İnsanlık yok oldu.
Nerde kaldı insanlık!?
08.09.2024
~Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 8.9.2024 13:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çok üzüldüm çok 😔 Nice Narinler yok oldu gitti. Çocuklara uzanan eller kırılsın! Soruyorum sizlere nerde kaldı insanlık(!?)
O, "kör kuyuda" şimdi!
Kendi kazdığı...
Tebrikler Gülay Hanım..
TÜM YORUMLAR (1)