Çocuk Gözyaşları Şiiri - Yorumlar

GÜZEL ŞİİRDİ USTAM KUTLARIM

Savaş değil ama bu sefer ihmal ve aymazlık verdi o küçük bedenleri toprağın bağrına şair

En temiz duygular çocuk yaşanır aynı şiirde olduğu gibi kutluyorum hocam saygılar

Çocuklar ve savaşlar, asla bir arada kullanılmaması gereken kelimeler. Ama bu mümkün olmuyor. Çünkü gerçekler apaçık ortadayken görmezden gelinemez. Çok tuhaf bir zamandan geçiyoruz. İnsanlık sözde gelişti, özde çöktü maalesef, çıkarlar, ihtiraslar uğruna.
İhtirasla yok ediyoruz
kaybolmaya yüz tutmuş
en değerli taşlarımızı
evreni yarınlara taşıyacak
umut saçacak fenerlerimizi
ve
artık geleceğimizin öldüğü yerdeyiz
Çocuklarımızın mezarları başında...
Duyarlı yüreği, değerli kalemi yürekten kutluyorum.
Sevgi ve saygıyla

Savaşın kazananı olmaz asla herkes kaybeder ruhundan evladından ailesinden ve eşinden koparılır çünkü

keşke olmasa keşke yaşanmasa ve yaşatılmasa bu acılar

Duyarlı yüreğinize saygıyla Sayın Kavas
.
.

SIĞAMADIK DÜNYAYA
Her geçen gün, her geçen yıl artıyormuşuz. Geleceğimiz için tehlike çanları çalıyormuş. Açlık, susuzluk olabilirmiş.
Yanlış hatırlamıyorsam “AĞILDA OĞLAK DOĞSA OVADA OTU BİTER” diye bir atasözümüz vardı. Rabbim her canlıyı kısmetiyle, nimetiyle sevindirir.
Kaldı ki doymak bilmeyen açgözlüler, kendini tanrılaştırmaya çalışan benciller yüzünden yaşanılası dünyamız cehenneme çevrilmekte.
Keşke büyükler çocukluklarını unutmasalardı. Büyüseler de çocuk gözüyle dünyaya, tabiata, hayata, insana ve bütün canlılara bakabilselerdi.
İlla kavga edeceklerse birbirlerine zarar vermeden, çocukça itişip kakıştıktan sonra dönüp barışarak birbirlerine kardeşçe sarılabilselerdi.
Her bir çocuk, dalından düşen yaprak gibi savrulup gitmeseydi, fütursuzca, insafsızca esen rüzgârlar önünde. Büyüklerin acımasız çarkları arasında ezilip yok olmasaydı.
Sevgiden mahrum, ana babadan uzak, çaresiz, kimsesiz, yapayalnız bırakılmasalardı, masum, mazlum çocuklar.
Yankılandıkça silah sesleri derin izler bırakarak çocuk ruhunda...
Korkuyla titreyen bedenlerden yükselerek göğü dolduran feryadı yüreklerimizde yankılandıkça… Savrulan duygularımızdan süzülen hüzün gözyaşlarımıza gerek kalmasaydı…
Keşke hiç büyümeseydik, dedirtiyor hayat insana.
İnsanca ve sadece çocukça yaşayabilmeyi öğrenseydik…
Çocuk masumiyeti ve saflığıyla kalabilseydik…
Gönlü güzel insandan, gönüllüce eserler hâsıl olur.
Tebrik ve takdirlerimle.
Sevgi ve saygıyla İbrahim Bey.

Hikmet Çiftçi
07 Nisan 2022

Değerli üstadım, kıymetli kaleminizden, içli duygulu ve savaşın acımasızlığına ve hayatımızda yarattığı travmaları, geleceğimiz olan çocuklarımızda yarattığı etkileri harika ve etkili bir biçimde satırlara nakış nakış işleyen kaleminlzi kutlarım. İnsanlığın bunca yaşadığı sıkıntılı ve kabus dolu günlerin ardından birlikteliğe, barışa, dostluğa ve kardeşliğe en çok ihtiyaç duydukları anda, savaşın yıkıcı yakıcı ve yok edici kanlı yüzüyle karşılaşmak zorunda kalmasından daha acı bir tablo olabilir mi. Emeğinize yüreğinize sağlık. Kaleminiz daim olsun. Hayırlı ramazanlar diliyorum. Allah'a emanet olasınız

Görünüşte herkes insan kimse inkar edemez fakat görünüşle insan olunur mu
Bunu düşünmek gerekir insan çıkarları için birilerini yok ediyorsa vicdanı
merhameti yoksa üstünlük bencillik peşinde ise bu insan değildir görünüş
İnsandır özü aşağılığın aşağılığıdır bence hayvan bile olamaz görüşündeyim
İnsan gerçeği bilen gerçeğe hizmet edendir gerçekse birdir ve birlik için
Biri anlamalıyız birin mesajına uymalıyız yoksa dünya var oldukça bu düzen
Sürüp gidecektir önemli olan yaşatmaktır öldürmek kolaydır hele güç elinde
İse emeğinize kaleminize sağlık hocam tebrik ederim saygılarımla selamlar

Kaç kez okudum. Boğazım düğüm düğüm...Bu nasıl bir hissetmektir. Tam da, sen kardeşimin, güzel yüreğine yakışan.

İnsan değişmiyor kardeşim. Yüzlerce yıl geçse de halen ilkel çağda kala kalıyor... Bir de ardından *bu çağ nasıl çağ diyoruz... Düşünmeden palmiye yaprağının altına sığınan serçeyi , düşünmeden gözyaşları yağmura karışan mutsuz çocukları...Düşünmeden bağrına taş basan anları- babaları...

Ne diyordu Muhyiddin Abdal; *İnsan insan dedikleri/ İnsan nedir şimdi bildim_____

Dünyanın başına gelen her kötülükten insan sorumludur... *Tanıdık... Tamam! dediğimiz yerde bir bakıyoruz ki...Halen tanıyamamışız ...İnsanın kaderi yine insan...
Her seferinde de şaşkınlığa düşüyor.. Bir kez daha diyoruz ki...

*İnsan nedir şimdi bildim...(!)

Kalemine yüreğine sağlık İbrahim Öğretmenim.

Tebrikler . Selamlar

Emperyalizm ülkeleri, halkları birbirine düşman etmekte.
Olansa hep öncelikle çocuklara olmakta.

Tebrik ediyorum.
Gönlünüze sağlık.
Nice şiirlere.