Çocuk Gözlü Koca Adamlar Şiiri - Aşkın G ...

biliyor musun, ne keşfettim?
yaşam bizim aldanışlarımızla
ve avuntularımızla
ilgilenmiyor.
dilediği menzile
dilediği süratle akmaktan başka bir kaygısı yok.
kurduğumuz hayallerin kırılganlığı,
karamsarlığın balçık zemininde ayaklarımızın kayması,
aşk dediğimiz bencilliklerin yüreğimizde yeni bir bun yaratması
da umrunda değil yaşamın.

baksana...

tek bildiği gitmek...

ve bana,
durduğum peronda
önümden geçeduran
trenleri hatırlatıyor...

yine de memnunum ki,
pencerede gördüğüm suretlerden biri sendin
ve bana gülümsedin
giderken.
ah, ne güzel...

baksana,
yüreğimde yeniden biçimledim gülücüğünü...
baksana,
mutluluk dedim var olmana...
sahi,
söylemiş miydim;
sana 'Melek' dedim diyeli
cennete inanır oldum.
ne güzel...

biliyor musun,
yaşamın bizimle
çok da fazla ilgilenmediğini keşfettiğimde
çocuktum henüz
(yeni bir keşif değil yani) .
yine de,
nedense
şu anda yeniden yazdı kendini zihnimde bu cümle...

sahi,
biliyor musun,
bir şey daha keşfettim ki,
insan sevdiklerinin yanında çocuklaşıyor en fazla;
belki de 'giz' denen şeyin
ve Saf Umutlar Ülkesi'nde yaşayan olmanın
ayıplanmayacağı bir zihinde bütünlenmenin
tehlikesizliğindendir bu.

yani diyorum ki işte:
iyi ki varsın
ve iyi ki değdin yaşamıma.

sen öyle git trenin içinde...

sadece

geçtiğin peronlarda

umutla ve kendince oyunlar oynayarak

camlara bakan

çocuk gözlü koca adamlar görürsen

gülümse ne olur...

gülümse...

kocaman...

kim bilir...

belki de o adamlardan biri benimdir

(11/25/2002)