Çocuk gözlerim Şiiri - Hanbeli Erçin

Yeni yetmelik kelimelerle gel bana, bende seni Rüveyda ablaya aşkımdan nakledeyim.
Kelimeler içinde iğne iplik dikeyim tenime.
Etimi üç parçaya bölmüşler gibi canım acıyor.
Küfür etmeden duramıyorum, duramıyorum acımdan.
Özlemin dilini kesip atmışlar kuşlara.
Kuşlar da hattini aşmış birader.
Ben iç savaşda kaybetmişliğin çaresizliğini biliyorum.
Bana tek kelime etmeden dinle.
Habire bağırıyor içimde sensizlik.
Sen adınla koşuyorsun içimde.
İçim en adi volkan yırtılması yaşıyor.
Pompei halkının çocukları var kalbimde.
Seni özlüyorum.
Sesini duymadan, sesine aşık bir halde
Kahrolsun bu şiirin su istimal halleri.
Rüveyda'ya aşık atlar da göç ettiler.
Ben niye bu kadar yetim yurdu içinde yaşadım.
Tövbeler olsun ki tek kelime küfür etmedim
Seni özledim