Çocuk Gelinin Serzenişi!

Daha çocuk yaşımda gelin diye verdiler,
İçimde bir çocuğun masum utangaçlığı
Keşmekeş düşünceler benliğimi sarıyor
Bilemediğim sızı yayılıyor kalbime,
Görmediğim kişiyi hayale sığdırmazken
Babamın ocağından alıp gittiler beni!
Bir yabancı kolunda ağlamışım sessizce
Isıtmışlar suyumu yakmışlar ocağımı
Ayrılığı düşünüp ağladım salya sümük
Çökmüştü omuzuma hayatın yorgunluğu
Tattım en acısından içte huzursuzluğu.
İçimde bir çocuğun masum utangaçlığı
Hep içimde taşıdım oluşan zelzeleyi
Kök salıp uzadığım toprağımı çalmışlar
Solmuş yapraklarımın günahını kim taşır
Çocukluğum üstüne açılan ihaleden,
Hiç fikrimi sormadan beni ele vermişler.
Anlamadı kimseler görmedi varlığımı?
O küçük bahçemizde, tüm çiçekler benimdi
Görmediler renkleri beynimden kustuğumu
Gelinlik siz, duvakla renksiz uğurlanmıştım
Bahçeler, çocukluğum, hatıralar dumanlı,
Yoksa acılar mıdır doluşan bir araya?
İnsanlık kurtulur mu, uzak ise sevgiden,
Kurumuş yüreklere yağsa durmadan yağmur?
Sebep kim, alnımıza yazılan bu yazıdan?
Hangi dönülmez yolun yolcusu şimdi huzur?
Hangi tabip kalbiyle bakacak bu yaraya?
İçimde bir çocuğun masum utangaçlığı.