Çocuk Elleri Şiiri - Ufuk Nazım

Yırtılırken;
İki nehir arası,
Mezopotamya’nın suratı.
Tarihin yarasıdır,
Kara kara kanayan.

Çocuk elleri ki;
Parça parça.
Çocuk gözleri ki;
Ayaklar altında,
Bir bir dökülür.

Fısıltılarını duyuyor musun;
Gürül gürül akan nehirlerin.
Amansız hüznünü,
Kızıla dönen yüzünü;
Görüyor musun?

Bir çocuk takmış barışı;
Dudağının köşesine,
Gülümsüyor ölüme.
Göğü yırtan akbabaların gölgesinde;
Paramparça gülümseyişi.

Ap ansız bombaların sağanağı,
Uzatma boşuna elini;
Ellerini tutamazsın.
Param parçadır artık;
Çocuk elleri.

Senin olmayan bir savaşta;
Geçersin,
Ölüler tarlasından.
Koşarcasına akarcasına;
Utançla geçsin.