*Çocuk Deyip de Geçme* Şiiri - Ahmet Ünal

Üstü- başı yırtık- pırtık bir çocuk
Görür isen dostum otur da ağla…
Daha dün kadar kısa zamanda
Sen de çocuk idin; otur da ağla…

Simit satar, boya yapar, alnı ter
Gülen gözbebeği gülücük ister
Sen koltukta uyurken, o sınırda er
Görür isen dostum, otur da ağla…

Hamallık kaderi, elleri nasır
Bakışı bulutsu, yüreği hasır
Çamurda, çaylakta dönüp dolaşır
Durumda görürsen, otur da ağla…

Bir ana doğurdu seni ve onu
Yaradan ten içre koydu da canı
O yoksulluk pınarı, sen paranın sultanı
Oldu isen canım, otur da ağla…

Köşktesin maşallah, sokak garibin
En küçük bir hüznü duymuyor kalbin
Gece çık sokağa, şu parklara in;
Bak şöyle çevrene, otur da ağla…

Sakın ola çocuk deyip, deyip de geçme
İnsanı insandan ayırıp seçme
Gel hele görüşek, meydandan kaçma!
Bu dünya geçici, otur da ağla…