Çocuk, Çiçek, Kuş...

Kar yağmış bu şehre; beyazlamış yer ve dağ
İnsanlar geçmiş üzerinden; hepsinden ayrı izler.
Kimi kayarak geçmiş; kimi düşmüş, kalkmamış.
Kimi gülmüş düştüğüne, kimi ağlamış.

Bir çiçek açmış kaldırım bitiminde,
Gelip geçenler olmuş, üzerine basılmış
Ne karlara kızmış çiçek ne üstüne basana
Bilirmiş asıl sorun kaldırımda açanda.

Bir serçe düşmüş sonra caddenin ortasına
Küçük kanatları yorgun, zayıf bedeni donmuş
Kamyoncu ezmemiş, ölü serçe sevinmiş
Ama ölü serçeyi köpek bile yememiş.

Bunları uzaktan izlemiş erkek çocuk
Önce üzülmüş, sonra ağlamış, hem çiçeğe hem kuşa
Hiç bakmamış ardına, gördüğüne ağlarken
Gece olmuş artık
Gömülmüş herşey karanlığa...