Çocuk Ben Şiiri - Yusuf Karataş

Senin karşında hep bir çocuğum ben,
Çoooook sevdim be,
Çocukça sevdim.
O kadar masumdu.
Hüzün hiç yoktu,
Herkes soruyordu;
Ne denli sever bir çocuk diye,
Bir insan nasıl severse diyordum.
Kimse anlamıyordu,
Anlayamayanların hepsi de sevemiyorlardı.
Onlar otuzundan sonra,
Çocuk olmayı bilmiyorlardı,
Acep kim doğruydu,
Yetişkin olan onlar mi?
Çocuk olan ben mi?
İçimdeki oyun bahçesini bırakamıyordum.
Ne yapayım,
Çünkü sen vardın orada.
Gerçek olan,
Çocukluğu değil,
Seni bırakamıyordum.
Ben büyümeye hazır değilim,
Sende içimdeki parkta oynamaya….