Çocuk Aklı Şiiri - Nurzal Keser

Kaldırımda güzel bir kadın yürüyor,
Ve yanında ondan da güzel küçük bir kız.
Diyor ki tüm içtenliğiyle,
Neden insanlar kendi şehirlerinde,
Gönlünce şarkı söyleyemiyor?
Yoksa şarkıları çok mu kötü?
Alaycı ve keskin.
Annesi cevap veriyor.
Nereden çıkardın bunu şimdi?
Bu güzel havada bu akşam vakti.
Yok böyle bir şey literatürde.
Yasaklanmıştır artık yasaklar.
İnsanlar artık gönlünce yaşıyor,
Gönlünce yiyor, içiyor.
Gönlünce oynuyor tiyatrolarını,
Ve gönlünce yapıyorlar düğünlerini, sünnetlerini…
Küçük tüm içtenliğiyle,
Onların oyuncakları var mı anne?
Tabi ki var kızım.
Büyüklerinde büyük oyuncakları var.
Mesela;
Kalemleri, kitapları, şiirleri…
Bir de,
Oyunları, oyuncuları.
Aslında söylemek gerekir ki bazıları yasaklı.
Sizler için güvenliğiniz için.
Ama anne! Kağıt kalem ne yapabilir ki,
Bizlere, sana ve babama.
Büyüdüğümüzde neden mahrum kalalım,
Büyüklerimizin yazmalarından.
Ve geçmişin gerçekliğinden.
Büyükler baskıdan bahsediyor,
Baskı nedir anne?
Güzel kızım çok konuşuyorsun!
Lütfen susar mısın?