Gözyaşları süzülür dudaklarından birer birer,
Gelmiş geçmiş tüm kötülükleri anar içten içe nehir.
Bir zamanlar neşeyle dolu gözleri artık puslu,
Küçük bedeni kırık dökük, yaşamın darbesine suslu.
Gökyüzüne bakar o masum çocuk, çaresiz ve sessiz,
Neden bu kadar zor, diye sorar, niye bu kadar acı veriş?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta