Çocuk Şiiri - Özlem Tunc

Eski bir çerçevede,
dağınık çocukluğunu izliyordu
Gözlerinde yosun tutmuş okyanus özlemi
Boynunda asılı öksüz bir yalnızlık...
Ne anlatılacak bir hikayesi,
Ne yaşamaya hevesi kaldı
Ellerinde beyaz dilekçesi
Zemzemle düşlerini yıkardı
Dokunsan çocuk yüreğine
Yaralarına ne sancılar sardığını
Öksüz bakan o tuzlu gözlerine
Ölüm, busesini kondurduğunu anlardın..
Şimdi,
Dezenfektan et kendini fırtınalı hayatından
B'ulaşacaksın geceye düş çatlağından..