Bir bak maziye ey çocuk
Eskiden yanındaydılar gittiler ne çabuk
Dostların vardı şerefsizlere çatan
Ha bir de sevdiğin hani yüreğe batan
Delirme susmaz kafandakiler çocuk
Konuşurlar mütemadiyen abuk subuk
Ne oldu ya durdu mu kalbin atan
Herkes gidince mi ağardı tan
Kaldır kafanı eğme başını çocuk
Biz ne ara ayrı gayrı olduk
Sen ben varız çorbaya tuz katan
Gerekirse ekmeğini taştan çıkartan
Koy ellerini cebine yürü çocuk
Aksa da kan cerihandan oluk oluk
Bir biz kaldık feleğe kurşun atan
Sen ben bir de kanayan yaran
Kayıt Tarihi : 4.10.2022 01:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir gece vakti geçmişte yaşadıklarını anımsayan şair kendisine seslenmektedir.
![Berkant Kul](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/10/04/cocuk-963.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!