Çocuk Şiiri - Orhan Yamak

AĞLAMA ÇOCUK
Yaşın daha on dört ve bir de buçuk
Nasıl da büyütmüş acılar seni
Yüreğin kocaman bedenin küçük
Karanfil benizin her zaman uçuk
Ağlayıp içimi dağlama çocuk

Gözlerin hep dolu dimağın donuk
Hatıralar sen de ekşi bir koruk
Hüzünbaz duruşun gülüşün buruk
Bir cam çocukluğun avcunda kırık
Dünyamı kızıla boyama çocuk

Zamanı durdurur akan yaşların
Bir hançer gibidir mat bakışların
Bütünleşmiş senin yazın kışların
Elbet sonu vardır dik yokuşların
Gönlüme mızraklar saplama çocuk

Bilirim omuzunda ağırdır yükler
Yükler çocuklara yükü büyükler
Bak pişirmiş seni işte bu dertler
Esirdir ki herşey vaktini bekler
Tevekkül ve sabrı şaşırma çocuk

Uyan seher vakti bak bir semaya
Minik ellerini kaldır Mevla'ya
Hangi gece ermemiş ki sabaha
Ulaştır duanı gayretullaha
Duanda beni de unutma çocuk...