Yolun karşısında gözleri siyah bir çocuk
Ağlıyordu
Gözlerinin her bir damlası rengarenkti
Anlamsızca etrafına bakıyordu
Habersizdi bu mavi yeşil gezegenden
Çiçeklerden, bulutlardan, yıldızlardan, güneşten yağmurlardan
Habersizdi dünyanın en güzel şeyinden
Bir annenin bebeğine gülümsemesinden
Gözlerinden akan yaştan bile habersizdi çocuk
Öylece kalakalmıştı yalnız kaldırımda oturuyordu
Gözlerinden akan her bir yaşın, kara geceye beyaz bir nokta kondurduğundan bile habersizdi
Bilmiyordu akan her bir yaşın toprağın içindeki tohumları filizlendirdiğini
Bilmiyordu bir bebeğin o masum gülüşündeki sırrı
Aslında o kara gözlerinden damlayan her bir rengarenk yaş hayat veriyordu mavi yeşil yüreklere
Ve aslında ağlaması değildi çocuğun bu kadar şeyi güzel yapan
Bu kadar şeyi güzel yapan, çocuğun yanında gidip de
Dünyanın nasıl rengarenk oluşunu anlatan
Yüreği katı olmayan insanların varlığıydı
Kayıt Tarihi : 8.11.2020 12:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hacı Devrim Tokatlı 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/08/cocuk-897.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!