Yaşamak bir yolculuktur, çocuk,
Doğunca başlar, bu serüven,
Bilinmezlerle doludur, bu yol,
Zamanı gelince bulur, o son.
Ana topraktır, baba ise dağ,
Büyütür, besler, kanat gerer,
Güzel bir insan olasın diye,
Yılmadan türlü, türlü yol dener.
Bazen ağlar, bazen gülersin,
Hüzünlenince türkü söylersin.
Bu hayatta olup bitenleri,
Düşe, kalka, yaşar öğrenirsin.
İnsan ol, onurun için yaşa,
Kötülere olma, sakın maşa,
Gönülden paylaş, tuz ol, aşa,
Büyü sen, çocuk, hep mutlu yaşa.
Kayıt Tarihi : 22.8.2020 14:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bülent Semercioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/22/cocuk-888.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!