Sen gidersen solar gökyüzü
kurur suları boğazın
Söner ışıkları İstanbul’un
Sen gidersen bir gün habersizce
Ardına bakmadan, bir dokunuşuna hasret
Uzaklar ki içimde derin yara
Yakınır dururum karşında
Bir aile sıcaklığı duymadığından
Evim gibi kokmaz bu insanlar
Babadan uzak, yurdunda yurtsuzsun
Oysa bilmezsin yürek ister kalmak
Ayaklarının götürdüğü yollardan
Yüreğiyle dönebilmeli insan
Zaten bilsen böyle bırakıp gitmezsin
Eğer gidersen
Bir çocuk kendini asar
Sallanır masumiyeti bir ağacın dallarında
Bir anne kuzusunu
Yitirir kollarında
En yakınında durur uzaklar
Ben de öyle olmadı maalesef
Kanatlarım koptu yıllar önce
Bir çocuk elleriyle gömdü beni
Annemin kollarına
Kayıt Tarihi : 14.8.2024 22:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
