Çocuk Şiiri - Hüseyin Muşmal

ÇOCUK

Sen bilmezsin çocuk
Benim neler çektiğimi
Öyle akan burnunu çekiyor gibi
Değil hayatta çektiğin
Kolunun üstüyle silemiyorsun işte
Burnundan getirenleri

Sen bilmezsin çocuk
Benim nasıl ağladığımı
Öyle oyuncağın kırıldığında
Ağladığın gibi ağlamıyorsun işte
Kırıldığında hayallerin
Ağlayıp sızlayıp yenilerini
Aldırdığın gibi kuramıyorsun işte
Kuramıyorsun hayallerini

Sen bilmezsin çocuk
Benim nasıl küstüğümü
Öyle oyundan çıkardıklarında
Küstüğün gibi değil küstüklerin
Oynamıyorum bir daha diyemiyorsun işte
Bu hayatın içinden canlı çıkamıyorsun

Sen bilmezsin çocuk
Benim nasıl düştüğümü
Öyle koştururken sağa sola düştüğün gibi
Değil hayatta düştüğün
Uf deyip kanayan yerlerini
Gösterdiğin gibi gösteremiyorsun işte
Paramparça yüreğini

Sen bilmezsin çocuk
Benim nasıl yandığımı
Öyle oyuna dalıp gitmişken yandığın gibi
Değil yandıkların
Yakmamak için Bütün sevdiklerini
Yakmayı seçiyorsun işte
Güneş gibi kendini
Sen bilmezsin Çocuk