Çocuk Şiiri - Ferhat Bay

Minnacık ellerinle elime alıp sevmeye korktuğum yavrum hoş geldin
Nereden başlayacağımı bilemiyorum senle o kadar güzel anılarımız var ki
Geceleri uyutmadığın hastanede geçirdiğimiz günleri mi anlatsam
Yoksa güzel gözlerinle masum bakışlarınla beni benden alışını mı

Annenin karnını tekmelemesiyle başlayan ilk hislerle mi başlasak
Doğum günü çektirdiğin sancıyı mı yoksa kapıda saç baş yolduran tabloyu mu
Neden cennet annelerin ayakları altında şimdi anlıyorum hissini mi
Bu şiirle sayfalarca yazsam da anlatamayacağım duygular ile mi başlasam

Ne eziyetin, ne sevgin anlatmakla, yazmakla bitmez kalemim kurur
İlk baba deyişinde ki gözlerinin içinin gülmesini mi anlatsam bilemiyorum
İlk bağrıma basıp bedenimizin bütün olup sarmaladığı mı haykırsam
Hani o yatarken gelip göğsüme başını koyduğun tüyleri diken eden hissi mi

Yavrucağım sen kelimelerin tükendiği, sözlerin titrediği alameti farikasın
Saçının teline zarar gelse dünyaları ayağa kaldırdığımız minik beden
Yatakta uykunun derin zamanı bir ses gelse kalpleri ürperten sensin
Yürümeye başladığında sevindiğim, yalpalı yürürken düşmesinden korktuğum

Hiç büyümemeni hep masum ve güler yüzlü bakışların ile yanımda kalmanı,
Razı olamam senden ayrılığa, içimdeki sesi duymanı babacığım diyerek sarılmanı
Annen ile düğün dönüşü yağan yağmurun altında araba ile geçen o an,
döktüğü göz yaşları yok mu yağmur gibi sıkı sıkı tuttuğum ellerimi ıslattığı o gün

hüzün kaplamıştı beni kıyılamayanlarda kıyıldı ki ellerimde buldum seni doğuranı
seni nasıl yar etmem annenin nefesini duydum ki sonra elime aldım yavrumu
razı olmam senden ayrılığa elbet içimin derinliklerinde gizlediğim bir sırsın
verdiysem sana ahlak ve dürüstlük kavuşacağımız cennet yurduna selam olsun