Çocuk Şiiri - Tahir Öztürk

Gri kokulu akşamlara vurdum kendimi
Sırf 'Ben'siz yanlarımı yok etmek için.
Yapraklar son güçlerini kullanırken tutunmak için dallarına,rüzgara
inat
Bir çocuk gelip oturdu yüreğimin tam ortasına.
Bir çocuk daha yaşı on bir.
Acıya çalan bir tebessüm vardı yüzünde
Bir çocuktu ergenliğinin başında.
Bir yanımı dağlara bir yanımı sinene yaslayacaktım gün batarken
Oysa şimdi ne dağlara ne de sinene yaslayacak bir yanım kaldı.
Ben tebessümü aynadaki siluetime sattım.
Ellerim yüzümü unuttu,
Yüzüm zamansızlığı vurdu yüzüme.
Biçareliğimi,
Derbederliğimi,
Kimsesizliğimi vurdu.
Güldü çocuk,
Güller açtı yüreğimin vadisinde.
Bir çocuktu on bir yaşında,
Ergenliğinin başında.
Çöller aşmış,
Yüce dağlar,
Engin denizler,
Buzullar aşmış bir çocuk.
Gelip oturdu yüreğimin tam ortasına.