Çocuk Şiiri - Hadi Çağlar 2

ÇOCUK
İçimizden biri
Masum ve zavallı,
Yırtık ayakkabısı,
Sürüterek yürüyor.
Bir elinde ekmek,
Isırıyor var gücüyle.
Koparmak zor
Dişleriyle çekiştirir.
Belli ki ekmek bayat,
Peşinde sokak köpeği,
Ona yaklaşıp
Ara sıra havlıyor.
Yanında olduğunu
Ona anımsatıyor
Ekmeğinden bir parça
Koparıp verdi ona
Alda ye diye.
Ekmeği koklayıp.
Kuyruğunu salladı
Teşekkürler edercesine
Gözleriyle taradı
İkisi birlikte
Yürüyorlar sokakta
Kimse fark etmiyor
İçimizden birini
Tutmaz kimse
Bu garibin elini
Görüp geçenler
Onunla eğlenirler
Aldırmazlar haline
Gülüp geçerler
Acımasızlığın içinde
Bir lokma sevgi arar
Bir şeyler mırıldanıp
Kendi kendini oyalar
Dünya umurunda değil,
Bu masumane çocuğun,
Çok küçüktür yaşı,
Utangaçlıktan
Bükülür öne başı
Bir şeyler anlatır
Etrafına bakarken,
Hayatın farkında değil.
Kim bilir ne acılar
Dolaşıyor içinde
Dışlanmışlık işlemiş.
Hüzün var yüzünde
Ne annesi
Ne de babası var.
Kimsesiz bir gariban
Akşamı hiç istemez
Sabahı dört gözle bekler
Bulursa yiyecek yer
Bulamazsa aç gezer
Kendi dünyasına takılır
İnsanlık ucuz satılır
Yaşamla savaşıyor
Hayatta savaşır
Sokakta tek başına
Açlık başına vurmuş
Küçük beden yorulmuş
Bir dönerci gördü
Gelip yanında durdu
Baka kaldı dönere
Sanki doldu avurdu
Boş agızda çene
Hareketlendi birden
Ağzı açıldı
Seller aktı dilinden
Canı çekmişti.
Acaba diyordu içinden,
Çünkü çok kovulmuş,
Çok horlanmıştı.
Aşagılanıp tartaklanmıştı
İstesem mi ?
İstemesem mi?
Derken bir el dokundu
Kirlenmiş saçlarına
Başını kaldırıp baktı.
Masumane bakışla.
Gülümseyen yaşlı
Güler yüzlü bir amca
Fark etmişti onu .
Açmışın evlat dedi.
Masum bakışlarla
Başını öne eğdi.
Utandı sıkıldı
Yüzü kızardı.
Bu masumiyetin arkasında,
Saklı bir gurur vardı.
Diyemedi açım diye.
Adam pekiyi diyerek,
Dürümcüye döndü
Bir dürüm de bana yap,
Dönerci şöyle bir baktı
Pekiyi baba dedi
Aldı dürüm döneri
Uzatıp çocuğa verdi.
Hadi evlat afiyet olsun.
Kimse anlamaz seni.
Seni anlayan ancak,
Senin gibi büyüyendir.
Vicdanı olan
İçin için eriyendir
Ah çekti derinden
Uzaklaşıp gitti birden
Çocuk şaşırmıştı
Bu iyi kalpli adama
Gözleri takıldı
Baka kaldı ardından
Oturdu olduğu yere
Gözleri yaşla doldu
Ağladı hıçkırarak
Başını yere koydu
Acıların çocuğu
Acınacak bir kuldu
Hadi ÇAĞLAR 29/10/16
KİMSESİZLERE SAHİP ÇIKMAK İNSANIN ŞİARINDANDIR
Hadi ÇAĞLAR-2 Bütün şiirler Antoloji .com.da