Çocuk Şiiri - Erçağ Akarca

Bitmeyen bir kitabın önsözünde sallanan iki sözcük gülümsüyor
Birbirine bilenen iki bıçak gibi keskin iki sözcük gülümsüyor
Gülümsüyor iki sözcük kırlardan şehirlere doğru salınarak
Gülümsüyor bir Anadolu köyü yeryüzünden güneşe yalınayak
Güneşi yakmaya yürüyor bir çocuk elleri mavilikte yalın
Güneşi kutsamaya yürüyor bir bulut gözleri mavilikten derin
Güneşi kurtarmaya yürüyor bir gece sıyrılırken mavilikten karanlık
Güneşleri karartmaya yürüyor insanlık,öfkeleri hayatta bir anlık
Bitmeyen bir kitabın önsözünde sallanan iki şiir gülümsüyor
Birbirine zıt iki doktrin gibi kaskatı iki şiir gülümsüyor
Gülümsüyor iki şiir Anadolu'dan Rumeli'ye doğru yayılarak
Gülümsüyor iki Rumeli türküsü yeryüzünden güneşe bakınarak
Güneşi söndürmeye yürüyor bir çocuk nefesi ellerinden güçlü
Güneşi afaroz etmeye yürüyor bir kızılllık, rengi bulutlardan açık
Güneşi yok etmeye yürüyor bir efsun,gölgesi karanlıktan suçlu
Çocuk güneş battı,çocuk şimdi yalnızca karanlıklarla berabersin
Çocuk güneş battı,niçin ağlıyorsun,nereye gidiyorsun ey çocuk?