Yalnızlık büyütür çocuğum
Düş kurar kendi bahçesinde uykularının
Sevmez artık yalancı bebekleri
Sahte oyuncakları
Suçluyum çocuğuma karşı
Suçluyuz tüm çocuklara karşı
Günahkarız işte
Başlı başına birer günahız
Toprakları biz öldürdük
Oksijeni biz tükettik
Çoğaldı bizle beraber suda ki siyanür
Ama azaldı hep ekmek
Ekmek
Hep
Azaldı
Biz öldürdük onların kardeşlerini
Siyah, esmer, sarı ve beyaz tenli
ve hiç tanımadıkları kardeşlerini
Kimimiz silah tuttu ateş etti
Kimimiz sustu
Kimimiz çığlıklara kulaklarını kapattı
Günahkarız işte hepimiz
Başlı başına birer günahız
Kanla yıkıyoruz her sabah yüzümüzü
Ve küfrederek başlıyoruz doğan her güne
Aslında hepimiz
Ama
İşte hepimiz
Yapay kalpler taşıyoruz sol göğsümüzde
ÇOCUĞUM
YALNIZLIK BÜYÜTÜR KOYNUNDA
VE SAKLISINDA HEP AŞK VARDIR
DÜNYA ONU UMURSAMASA DA...
Kayıt Tarihi : 27.7.2004 11:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!