Yorgundu..
Her sabah baş ağrısıyla uyanmaktan bıkmıştı..
Cevaplandıramadığı sorular beynini yerken
anlamlandıramadığı cevaplar canını sıkıyordu..
Yokolan her saniye onun için bir kazançtı belki,
Ölüme atılan bir yeni adımdı..
Bitkindi
Ya da kasten bitirilmişti
Eriyen bir mum gibi çaresizdi
Yeniden doğuşa inanmıyordu..
Henüz yirmi yaşında bütün değerlerini yitirmiş
İnançsız ve güvensiz kalmış ölümlü..
Şeytanın aciz bir kölesi olmuş zavallı..
Yürüyen ceset..
Hislerini ameliyatla aldırmış bir korkak..
Hayat müzikalinin sonunu beklemeden
Alkışları duymadan
Sahneden atlayıp intihar eden ezik oyuncu..
Onu kimseler anlamadı..
O her kimse, kimseyi anlamadı..
Kimsesiz kaldı..
Çocuk çok sarhoştu
Her zaman yaptığı gibi saçmaladı ve sızdı..
Çocuk ağlıyordu
Her zaman yaptığı gibi saklandı
Kimse görmesin istedi yalnızlığını..
Çocuk yazdı
Ve her zaman yaptığı gibi iki nokta koyup bıraktı..
17.07.2002
Hakan LimanKayıt Tarihi : 24.6.2004 01:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakan Liman](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/06/24/cocuk-72.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!