Sen çocuk çocukca kal
Sen arı görmemiş çiçek
Sen uçmayı yeni öğrenen kelebek
Büyüme öyle kal.
Annene sor babana sor
Büyümek çok zor
Büyürsen;
Oyun oynayamazsın ip atlayamazsın
Hele saklambaç hiç oynayamazsın
Çocukken gözkapakların seni saklar
Kapatırdın gözlerini görünmez olurdun
Büyüyünce saklanamazsın.
Saklansanda öylesine
Ya çilenin ortasına
Ya da belanın gölgesine.
Çocuk olunca herşey küçük
Hayeller bile
Büyürsen hayallerde yük, can da yük.
İyi düşün
Çocukluğa demeden hoşçakal
Çocukken çocukçakal.
Büyürsen çocukluğa dönemezsin
Tek kişilik hayal kuramazsın
Şen şakrak gülemezsin
Tebessüm bile zor gelir sana
Dünyayı dar getiriler insana.
Yar der yaralanırsın
Aşk der paralanırsın.
Büyümeyi kolaymı sanırsın.
Çocuklar düşünce gülerler
Büyüyünce çelme takıp düşürürler
Bilinmez kim kuzu, kim çakal
En iyisi sen çocukken
Çocukçakal.
Kayıt Tarihi : 3.12.2014 13:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Anik](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/12/03/cocuk-648.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!