Sahipsiz ve yoksul gördükçe
Kanıyor yüreğim.
Kanarken yüreğime sızıyor damlaları.
Gül kırmızı. Kan da kırmızı yakışmıyor.
Yakışmıyor çocuk kan ile gül yan yana
Kanıyor yüreğim utanıyorum insanlığımdan.
Utanıyorum insan olmaktan.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Şiirinizi begeniyle okudum çok güzel sesleniş efem tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta