Çocuk Şiiri - Fatma Oral

Sahipsiz ve yoksul gördükçe
Kanıyor yüreğim.
Kanarken yüreğime sızıyor damlaları.
Gül kırmızı. Kan da kırmızı yakışmıyor.
Yakışmıyor çocuk kan ile gül yan yana
Kanıyor yüreğim utanıyorum insanlığımdan.
Utanıyorum insan olmaktan.

Güneş varken insanlık çıra olmuş.
Dibine karanlık.
Sana değil, seni yalnız bırakanlara acıyorum.
Kimsesiz, aç ve yoksulsun.
Yoksulluğuna derman olamadım.
Utanıyorum çocuk.

Soruyorum kendime
İnsan icadı teleskop
En uzak yıldızları gösterirken
Bir kol mesafesindeki
Her türlü istismara açık seni
Neden göstermez çocuk
Anlayamıyorum!

Zemheri ayında kar yağdı.
Üstelik savaş da vardı.
Üşüme çocuk.
Acıyor içim. Akbaba havalandıkça.
Yem olacaksın kurda kuşa.
Razıyım soğan ekmeğe
Çare olacaksa.

Kocaman kollarım olsa,
Tüm Dünya'yı sarsa.
Kimse ağlamasa, ben ağlamasam
Herkes insanlığı hatırlasa çocuk
Ben utanmasam.