Çocuk-6
Çocuk,
aynı rüyaları görmüyoruz.
düşlerimiz peşi sıra düşerken
sen kanatları elinde uçurtma kuyruklarına
ben ayakları toprakta çivilere namzet.
Çocuk,
sen gündelik ağıtlar söyletirsin dudaklarına
biz doğarken mezar eşiğine gömülmüşüz.
nefesinle söndürürken ateşi
biz gölgelere karışmış umutları seçer olduk
Çocuk,
ilişme bana yine
parçalarım koparken bedenimden
karanlıkları kusuyorum gecelere...
Kayıt Tarihi : 26.2.2013 20:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)