Çoçuk Şiiri - Erdal Açıkgöz

Anne karnında uzun bir yolculuk
Sonra dünyaya gözlerini açmak
Hoş geldin çocuk hoş geldin
Ne güzel seni karşılamak
Sevginin sevgilinin en sevilen hali
En masumu sevdanın en günahsızı
Bir fidan hayat ormanına dikilen
Çok şey beklenen gelecekte kendinden
Oysa o habersiz olan bitenden
Çocuk çocukluğunu yaşamalı
Oyuncakları olmalı oynayabileceği
Çeşit çeşit bebekler, arabalar ve dahası
Bir oyuncak annesi almalı bir de babası
Ve biberon’unda her zaman maması
Çocuk çocukluğunu yaşamalı gülmeli ağlamalı
Çocuk keşke hiç büyümesen diyorum
Görmesen dünyanın kötümser halini
Savaşları görmesen, düşmanları,
Düşmanlıkları görmesen
Keşke hep gülebilsen
Güldürülebilsen iyi şeyler görebilsen
Barış dolu bir dünya, sevgi dolu bir insanlık
Yaşamaktan tat alınan bir hayat
İyi bir ülke iyi bir çevre
Çocuk sanma ki bizim sana bıraktığımız her şey
Bize geçmişimizden kaldı
Çoğunu bizler bu hale getirdik
Ormanlarımızı bizler bitirdik katlettik
Sularımızı, denizlerimizi bizler kirlettik
Bizler çöl ettik etrafımızı
Dostlukları, kardeşliği, iyiliği, sevgiyi bizler yok ettik
İçimizde her yana saldıran bir canavar türettik
Çocuk diyorum ya sana iyi şeyler bırakamadık
Ama ne yapalım bizde bir şey yapamadık
Belki sen bizim yapamadığımızı yaparsın
Yıllardır sönük olan sevgi meşalesini yakarsın
Sen fidansın sevgiyle büyüyen
İnşallah onu bütün dünyaya aşılarsın yeniden