Vefa;
Uzun topuklu kırmızı ayakkabının
silüetinde tutsak kaldı çocuk...
İnsanlık davasında zaman aşımına uğradı...
Bozkır coğrafyaların ceplerine tıkıştırıldı,
mevsimlik emeklerin umut misketleri...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta