Çocuk Şiiri - Mustafa Yaralı

Kokusu geliyor anne sütünün,
Ağzından düşmemiş meme be çocuk.
Altmışta birisin sanki bütünün,
Bu ne tiryakilik, eme be çocuk.

Galiba ziyade açtık makası,
Gayet tabi bunlar, işin şakası,
Ola ki beyninde şimşek çakası,
Diyerek asıldım geme be çocuk.

Nedense sözlerim, öksüz ve yetim,
Sevgiye ırmağım, cinliğe setim,
Bayağı kartlaştı, gön oldu etim,
Bizi koyun sanıp yeme be çocuk.

Senin hayalinin vardığı yerden,
Binlerce örneği, geçti bu serden,
El etek çekmişiz, hayırdan şerden,
Dünyada gözün var, deme be çocuk.

Düzenin dişlisi olsa da laçka,
Her zaman meftunuz ilahi aşka,
Bize göre bağda, bostanda başka,
Yumruk kadar kelek, neme be çocuk?

Şayet erişseydin gerçek kemale,
Elbet katlanırdın, cümle celale,
Allah’ın aşkıyla baksan cemale,
Kemlik eder miydin? Keme be çocuk.

Bu gün yaralıyı kendi içimde,
Güya eleştirdim başka biçimde,
Aslımı sorsalar, hiçte hiçim de,
Yinede çağırır cem’e be çocuk.

02.02.2012…Mustafa Yaralı