Parmağını emdi çocuk,
Ne tatlı şey, annem gibi!
Sanki süt aktı ağzına, ılık ılık,
Anne göğsünden emer gibi!
Yolda birilerini gördü,
Korktu birden, gölgesinden!
Ellerini yüzüne götürdü,
Sokak inledi ciyaklama sesinden!
Hasta oldu ama, doktor istemez
Vitrindeki süslü oyuncak onun ilacı.
Umurundamı babasının maaşı yetmez,
Yattı yerlere, toz oldu başı saçı!
Çocuk, büyüyecek, adam olacak,
Takacak boynuna gıravatını!
Altında araba, dairede de makam olacak,
Oynatacak o zaman kendi atını!
Heyy, çocuk, aklın varsa büyüme, hiç büyüme,
Hep öyle kal, temiz ve masum!
Elde olsa inan dönerdim küçüklüğüme,
Heyhat yarın daha büyük olacağım, işte benim kabusum!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta