Parmağını emdi çocuk, Ne tatlı şey, annem gibi! Sanki süt aktı ağzına, ılık ılık, Anne göğsünden emer gibi! Yolda birilerini gördü, Korktu birden, gölgesinden! Ellerini yüzüne götürdü, Sokak inledi ciyaklama sesinden! Hasta oldu ama, doktor istemez Vitrindeki süslü oyuncak onun ilacı. Umurundamı babasının maaşı yetmez, Yattı yerlere, toz oldu başı saçı! Çocuk, büyüyecek, adam olacak, Takacak boynuna gıravatını! Altında araba, dairede de makam olacak, Oynatacak o zaman kendi atını! Heyy, çocuk, aklın varsa büyüme, hiç büyüme, Hep öyle kal, temiz ve masum! Elde olsa inan dönerdim küçüklüğüme, Heyhat yarın daha büyük olacağım, işte benim kabusum!
İlyas AyyıldızKayıt Tarihi : 23.11.2011 00:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!